Вершы пра каханне

Да НОВАГА ГОДУ

Віншую Вас, каханая дзяўчына,
І шчасця Вам жадаю ў Новы Год.
Не трэба Вам за межамі Айчыны
Шукаць на сваю знатную прыгод.
Абараняе Бог хай ад пачвары,
Вялікай Вам Любові і цяпла,
А новы год хай будзе лепш за стары:
Не пакідае хай на сэрцы зла,
Напоўніць Вас пяшчотаю і ласкай-
І ўсё жыццё хай зробіць добрай казкай!

чырвонае на белым

ЧЫРВОНАЕ НА БЕЛЫМ

Шырэе між намі мяжа,
Абветраны словы кахання.
А ружы на снезе дрыжаць,
Бы сведкі балючых растанняў.

Так прыкра і сумна гдядзець,
Чырвонае месціцца з белым.
Куды ночка нас завядзеш?
Снягі вэлюм кветкам адзелі.

Вы сення дарункам зіме,
Што не раскахае не здрадзіць.
Я мроі ,надзеі усе меу,
У мару паверыў- мо зладзім!

Віную сябе ,вечар ,змрок,
Твой след да мяне засцілае.
Шкадую не змог, не збярог,
Маўчу, спадзяюся, кахаю!

Маё выпрабаванне

Што мне рабіць,
Як мне быць,
З сэрца не хоча яна выхадзіць.

Выгнаць ёсць спробы,
А выніку нуль,
Дайце у рукі мне ад жыцця руль!

Каханне ня смерці баіцца,
А здрады,
А я не баюсь, я кахаю і мару.

На Бога надзея,
Прашу ратаванне,
Але гэта крыж, маё выпрабаванне.

Я веру, наступіць хвіліна мая,
Хвіліна, калі споўніцца мара,
Ты падыйдзеш і скажаш ласкава:
— Прабач, я была ня права…

Санет

У хованкі з фіранкамі гуляе
свавольнік-вецер. Белыя лісты
якойсьці кнігі, што чытала ты,
са смехам шапатлівым ён гартае.

I сыпле на старонкі цёплы снег
таполевых зазімкаў, што бялее
па ўсіх завулках, парках і алеях,
што падае ў далоні ціха мне.

А я ў вачах тваіх ізноў тану,
і ўжо не выплыць мне адтуль ніколі,
і дна ніколі мне не дасягнуць.

Ды ўжо інакшай і не трэба долі —
адно імгненне ў вечнасць працягнуць
і ўбачыць сонца скрозь буран таполяў.

За пенкнай паненкай аж душа сумуе...

За пенкнай паненкай аж душа сумуе,
Як тая зязюля, жаласна кукуе.
Як не бачу панны, жыццё мне — магіла,
Бардзо болі глова — уцякае сіла.

Дам я тобе зэгар — а велькі, як рэпа,
Нех пшы твоім сэрцы завшэ моцна клепа,
Хай напамінае, цо я ці поведзял,
Што і ўдзень і ўночы — неспакойне седзял.

Столькі гадоў ішла да цябе...

Столькі гадоў ішла да цябе!
Памяці поле раіцца.
Няўжо не дасі ў палоннай журбе
Хоць босай вады напіцца?..

Маёй чараўніцы

Мірнай справы чараўніца
І крыніца дабрыні,
Лекаў дай тваіх напіцца,
Ад хвароб абарані.
Веру я табе і Богу
І каханне берагу-
Цераз церні ў рай дарогу
Ад зямлі знайсьці магу.

Мне твая патрэбна ласка
І пяшчота- я прашу:
Лекар мой, жанчына-казка,
Адагрэй маю душу,
Варушы ў ёй успаміны
І будзі яе ад сну-
Цяжка, але ты павінна
Аднавіць у ёй вясну.

Паглядзі ў мой бок

Паглядзі ў мой бок і згадзіся,
Што табе падабаюся трохі.
Ты ўцячы ад мяне не імкніся,
Я здалёк сэрцам чую ўсе крокі.

Ці ты думаў, што стаў непрыкметным?
Зноў, дурненькі, ты памыліўся,
Я заўжды чую пах твой адметны –
Ён аднойчы ўва мне захаваўся..

Твае вочы ўглыб пранікаюць,
Без падтрымкі хаваюць сумленне.
Ды на сэрцы таўро адціскаюць,
Затрымаўшы мяне на імгненне…

Паглядзі ў мой бок, я чакаю
Звестак-знакаў, бо невядомасць
Адзіноту на крок набліжае,
Памяншае тонкую повязь.

Надзея,вера,каханне

Надзея,вера,каханне

Бог дапаможа на месца усе стане.
Здзейсніцца марная, кволая думка.
добрая вера з надзеяй у каханне,
Мара аб шчырасці тых пацалункаў.

Ноч расхіснецца ,і схіліцца цемра,
Пойдуць у нябыт усе ваганні.
Толькі надзея з каханнем і вера,
Сцягам маім вольным стане.

Вецер аблашчыць, і сонца адзене,
у промні істотнасць зямную.
Сення кахаю, і веру у надзею,
Пэўна жыву,калі вусны цалую

Веру, спадзяюся і кахаю

Прытуліся да мяне хутчэй,
Я тамлюся без тваёй увагі.
Моманта ў жыцці няма ярчэй.
Непатрэбна лічыць перавагі…

Непатрэбна! Ёсць адзін вердыкт -
Толькі мой цяпер ты без астатку.
Прад вачыма вобраз твой ўзнік
Вечарам, і днём, і нават зранку.

Нехапае побач родных рук,
Цеплыні ад палкіх дакрананняў,
Дзе дыханне, дзе сардэчны рух,
Стук ад неўсвядомленых прызнанняў?

Зноў мяне чаканнем наказаў!
Так і быць, я згодна, я чакаю.
Веру, што мяне ты ўзгадаў.
Веру, спадзяюся і кахаю!

***

Смутак-як рукой...
Ты-хвіліна зорная.
Ты-мой непакой,
Ты-мае снатворнае.

Ты-сэрцабіцце
У грудзях напеўнае.
Ты-як забыцце
Самае прыемнае.

Ты-як лепшы міг
Шэрай недарэчнасці.
Ты-мой ускалых
На секундах вечнасці.