Звініце, звонкія званкі
I разлівайся, смех!
Ва ўрачысты дзень такі
Не весяліцца – грэх.
Як каралеўна, маладая,
Хоць ты малюй на абразы,
I снег іскрыста вылятае
З-пад капытоў пад палазы.
Гараць на сонцы ярка стужкі,
Як струны, коні ўздоўж платоў.
Пад разудалыя частушкі
Злятае іней з правадоў.
Над чыстай лютаўскаю беллю,
Над беллю гурбаў і раўнін,
Ляціць вясёлае вяселле,
Ад зары прабег прамень шырокі, косы.
Ад мянташак зазвінелі дружна косы.
А на сэрцы аднаго з касцоў вяселле —
Расплятуцца перад ім тугія косы.
Лёгка рэжа коска. Добрая направаі!
Жаўруковы спеў — налева і направа.
Гэта гукі радасці угары віселі:
Віза на любоў законную, на права.
Шчасьця ўсе па дарозе вам зычылі,
Пад дугою зьвінелі званкі,
Млынары, па даўнейшаму звычаю,
Прыпынялі знарок ветракі.
Каб вясельле вясёла кацілася
Па зямлі, покуль воку відно,
Каб жыцьцё, як вятрак, не круцілася,
Каб на радасьць было вам яно.
Сьціх і вецер, у крылах лапочучы,
Пасыпаючы цьвеценьню пуць,
Разам з жытнімі хвалямі хочучы
У шчасьлівыя твары зірнуць.
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь