Год за годам, дзень за днём,
— Ўсцяж — гадзіну за гадзінай,
Паміж песняй салаўінай
I агідных жабаў крэктам,
Выццем буры, ветра шэптам
I касы смяртэльнай свістам,
Ў бляску полымя агністым
Мы да шлюбу свайго йдзём...
Мусіць скора... Пэўне блізка,
— Чую я ўжо гэты час.
Поўны шчасця і пакрас —
Дзён парвецца нашых нізка,
Дзён, затрутых соллю згуб —
I няпомныя былога,
Цябе спаткаў і сам не знаю,
Ад сэрца шчырага кажу,
Якую, дзеўча, думку маю
І спеў аб тым які злажу.
Здаецца, нешта ўскаланула
Ў душы маёй ты незнарок,
Былога струны закранула, -
Звіняць ледзь чутна аддалёк.
Ці ж будзе час, што нам спаткацца
Яшчэ раз здарыцца калі,
І струны сэрца разбрымяцца
У тыя песні, што былі?
Ніхто не скажа! Толькі знаю
І не ўтаюся ад цябе:
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь