жонка

Жонка

Яшчэ не ацэнена

Калісьці самаю прыгожай
З усіх дзяўчат яна была,
I ты за ёю асцярожна
Хадзіў па вуліцах сяла.

Здавалася, у цэлым свеце
Такіх яшчэ не сустракаў,
I у пралескавым букеце
Ты ёй запіскі пасылаў.

Чакаў яе і спадзяваўся,
Здалёк у вокны паглядаў,
На роўным месцы спатыкаўся
I песні пра яе складаў.

Спяваў аб харастве дзявочым,
А ў змроку восеньскіх начэй

Жонцы

Ваша адзнака: Нет (3 галасоў)

Усе нашы звадкі-спрэчкі
сплывуць, як з вадой снягі.
Не ў полымі цямяным свечкі,
каханне – ў святле веаргінь.

Каханне – пакуль мы разам.
Каханне – дакуль жывём.
Не дзеля высокай фразы,
каб сын меў бацькоўскі дом.

Ты звадкі, прашу, і спрэчкі
забудзь, а ў душы пакінь –
не цьмяны пялёстак свечкі,
а светлы букет веаргінь.

Мая жонка

Яшчэ не ацэнена
Не хачу я жонкі
Не з сваёй старонкі,
    Як я – багацейшай,
    І як я – мудрэйшай.
 
Я вазьму такую,
К якой любасць чую,
    Што мяне палюбіць,