Вітаем Вас на сайце, якi прысвечаны беларускай лiрычнай паэзіі.
У нас Вы знойдзеце вершы пра каханне, якія былі напісаны беларускімі паэтамі
Калi Вы самі пішыце вершы пра каханне, пішыце ў зваротную сувязь - мы з радасцю размесцім Вашыя вершы на нашым сайце.
Захоўвайце каханне ў сваім сэрцы!
Вітаем Вас на сайце беларускай лiрычнай паэзіі
Рэйтынг аўтараў
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
|
Лепшыя вершы пра каханне
Я выдумаў цябе, ці ёсць
Ты сапраўды на гэтым свеце,
Як ёсць адчай, як ёсць мілосць,
Як ёсць спякота ў кожным леце.
Калі не выдумаў, тады
Чаму цябе няма са мною
Ля абначэлай чарады,
Пад аблачынай праліўною?
Ля абначэлай чарады
Маіх гадоў, што засталіся
Шукаць забытыя сляды
На доле і ў нябеснай высі.
Пад аблачынай праліўной
Маёй гаркоты і маркоты,
Па той адной, па той адной,
Якую ведаеш даўно ты.
Табой назвалася яна —
Чыя мана, чыя віна...
А ты мне падабаешся:
Твой швэдар… Такі цёплы. Пяшчотна-кафейнага колеру.
Твае валасы… Такія падатлівыя.
А ты сам… Ты такі прывабны.
Ты шыкоўны. Такі.
Я спытаў чалавека,
Які прайшоў праз агонь,
І воды,
І медныя трубы:
- Что самае цяжкае
На гэтым свеце?
І ён адказаў:
- Прайсці праз вернасць.
вакацыі
высокіх дамоў.
агламерацыі
аглядальнікаў тваіх сноў
згубяць сэнс
ізноў.
праглынай святло,
зьзяй перада мной.
некалі было
ў краіне мрой...
ноч.
апроч
сценаў, апроч
хмар
самы дарагі
тавар
сумных ма-
раў.
апроч дамоў, апроч вязніц,
апроч высокіх дрэваў ніц...
падаеш.
падхаплю твой палёт,
завітаем у мой намёт -
кахаеш.
кандэнсацыі
слёз на шчацэ.
нацыі
ўздоўж па рацэ.
твая рука
ў маёй руцэ.
Я зноў, каханая, з табою.
Мы ў красках вязнем лугавых –
Не бачым неба над сабою,
Не чуем пад сабой травы.
Турбуе нас адзіны клопат,
Адзіны клопат нас вядзе.
І мы ідзём, прыроды вопыт,
Абняўшыся, як ноч і дзень…
Вечароўкі, вечаровачкі
Маленькія птушкі –
Адлегласць часін вечаровых.
Ты дорыш мне шчасьце
Тых птушак часовых,
Што песьцяць у смузе
Мары дум вечаровых.
Іх сьпевы, як гаркавы настой,
Апякае мне грудзі.
ВЕЧАР У ІСПАНІІ
Ціхі вечар. Вокны на даліну.
Замак асвятленнямі палаў.
Граў напітак у фужэры вінным.
Цень прыслугі ўдзячнай ля стала.
Двое. Неразлучная рэальнасць;
Дотыкам ласкавым да рукі
Хочацца спыніць непаўтаральнасць
І ля берага імклівы бег ракі.
Ціхі вечар. Вокны на даліну.
Міг застыў свячой, не праміне.
Грай напітак у фужэры вінным -
Не глушы фантазіі мае.
і.льдзінкай блісне срэбная сляза...
і.льдзінкай блісне срэбная сляза,
Спадзе са шчок і разаб'ецца на далоні…
Ён зноy' адзін і ты адна –
У абдымках недаверу і нядолі.
і. дзень не дзень і ноч не ноч –
Душа ірвецца да свабоды!
Пачуцці з сэрца гонеш проч –
У бяскрайнія жыцця прасторы…
А ён прыходзіць у томных снах
і. з фотакарткі зноy' смяецца…
Нібы жыве y' тваіх вачах,
Неяк у слязе не разаб'ецца!
Не сумуй, што гады пралятаюць...
Не сумуй, што гады пралятаюць,
Свой сівы пакідаючы знак,
Што пачуцці няўзнак адцвітаюць,
Як і ўсё адцвітае няўзнак.
Не сумуй, што хвіліны пяшчоты
У прывычнай сваёй бегатні
Адкладалі на заўтра, на потым,
Мітусні ахвяруючы дні.
Не сумуй! Што з таго сумавання!
Хай маршчыны разумняць чало!
Будзем помніць: было ж і каханне,
Салаўінае лета было!..
Рана-позна пара наступае
Па асенняй сцяжыне пайсці.
Не сумуй, што жыццё пралятае:
Мы ж спаткаліся ў гэтым жыцці!
Пакаркадзім. Пачнем каркадзіць.
Неабходна пачаць.
Каркадэ – код чырвані;
Кахання й мілосці.
Пранікнёнасць…
Шаную светлыя нябёсы за тое, што магутны Бог
Стварыў дзівосную істоту, яе Жанчынаю нарок.
“Найлепшая палова свету” – вас клічам гэтак нездарма,
Шукалі на ўсіх планетах: такіх, як вы, нідзе няма!
Паверце, не прайшла б зіма без вашых сэрцаў палымяных,
Не адрадзілася б вясна без вас, любімых і каханых.
Наогул, не было б прагрэсу і не вярцелася б Зямля,
Каб зніклі з Боскага Сусвету Жанчыны вобраз і імя!