Вітаем Вас на сайце, якi прысвечаны беларускай лiрычнай паэзіі.
У нас Вы знойдзеце вершы пра каханне, якія былі напісаны беларускімі паэтамі
Калi Вы самі пішыце вершы пра каханне, пішыце ў зваротную сувязь - мы з радасцю размесцім Вашыя вершы на нашым сайце.
Захоўвайце каханне ў сваім сэрцы!
Вітаем Вас на сайце беларускай лiрычнай паэзіі
Рэйтынг аўтараў
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
|
Лепшыя вершы пра каханне
Астудзі мае шчокі далонямі,
Утаймуй у вачах аганькі,
Прыручы мае рукі няўлоўныя
Да ўласных – спакойных тваіх.
Ты жанчына – і можаш ты многае.
Я ж і ўласнае сэрца палю...
Будзь са мною і добрай і строгаю,
Ды ніколі халоднай, малю!
Я такой не ўяўляю любімую,
Як парой уявіць не магу –
Не ў палёце крыло галубінае,
Ды гаёў салаўіных тугу.
Астудзі мае шчокі далонямі,
Утаймуй у вачах аганькі,
Прыручы мае рукі няўлоўныя,
Да ўласных – спакойных тваіх.
...Я з губ тваiх любовi п'ю атруту –
I цноты шаўкавiстая мяжа
Паволi тлее, нiбы губка труту,
Пакуль душы даможацца душа...
Цячэ спакусны мёд гаркавай плоцi
Скрозь соты ацяжэлыя грудзей,
I цела твае ў кожным павароце,
Як цецiва нацятая гудзе...
Душа перакладае шэпт шалёны
Душы – i намагаюцца наноў
Высокiх рук заплеценыя кроны
Высмоктваць сок з глыбокiх каранёў.
Дзе ягады маліны –
Заўсёды крапіва.
Там зайздрасць, здзекі, кпіны,
Дзе пекная ўдава.
Дзе залатыя ружы –
Расце густы асот.
Жыве з нікчэмным мужам
Пяшчота з года ў год.
А дарагі пярсцёнак
На пальцы пустальгі.
Гарыць шчаслівы золак –
Дзе холад і снягі.
І так па лёсе кружаць,
Нібыта двойчы два,
Маліна дзе і ружа –
Асот і крапіва.
Калi вясною закукуе
Зязюля ў лесе ранiцой,
Ты прыгадай вясну другую,
Сустрэчы нашыя з табой.
Згадай ўсё што сэрцу мiла,
Што сэрцу дорага было,
Забудзь, што ўсё адгаманiла,
Адкукавала, адышло.
Згадай усё што нам жадала
Зязюля ў гучным гушчары
Забудзь што ў хованкi гуляла
Жаданне з намi да зары.
Забудзь што рэху не вярнуцца
Нi да цябе, нi да мяне,
Забудзь!.. Хай сэрцы адгукнуцца
Адно другому па вясне.
Што восень прынесла мне гэта?
Прыгоды, стасункі, змаганні
І восень мне лепей за лета,
Калі існуе ў ёй каханне...
Як цепліцца ў сэрцы надзея,
Што буду сагрэты зімою.
Пра гэта, толькі пра гэта:
Малю, каб была ты маёю...
АСАННА
Дарога ў асенні верас –
Мая. А твая ўся – з маю.
Ты ў лета прачыніш дзверы,
Што я за сабой зачыняю.
Я міма прайду – не гляну.
Маіх бранзалетаў звёнцы
Спяюць за мяне асанну:
-- Так не глядзяць на сонца…
Асалоду нясе,асалоду
Гэты вечар спаткання з табой.
Тонкі водар ліповага меду,
Бы мелодыі той незямной.
Цэлы б свет у абдымкі змясціўся,
Бо п'янею зусім без віна.
Хлапчук-месяц і той пагадзіўся,
Што ў мяне ты такая адна.
Зачарована,быццам па нотах,
Сэрцы песню спяваюць сваю.
Пэўна,мараць яны пра ўзлеты,
Каб хутчэй старт аддаць караблю.
Не патрэбны ім словы прызнання.
Хвалі шчасця я п'ю зноў і зноў.
І нясе нас на крылах каханне
Ў краіну пад назвай Любоў.
Зорка босая йшла па зямлі.
Я хацеў ёй купіць чаравічкі.
Толькі як згаварыцца,
Калі
У яе незямныя прывычкі.
Зорка босая йшла па расе,
I сляды яе не астывалі.
I вятры слугавалі красе.
Халады ад яе адставалі.
Зорка босая йшла нацянькі,
Бо спазніцца баялася дужа.
Дзе ступала, цвілі васількі,
Дзе стаяла, ўсміхалася ружа.
Зорка босая йшла ў тумане
Кладкай зыбкай над хітрай вадою,
Зорка босая йшла да мяне,
Каб аднойчы назвацца табою.
Белая лебедзь сваімі крыламі
Разгарнула старонкі душы
Той дзяўчыны, што пад нябёсамі
Чакае кахання і марыць у цішы.
Ёй вельмі патрэбны адзін чалавек,
Цеплыня яго рук і смак яго вуснаў.
Яна б аддала паўжыцця свайго,
Каб ён да яе дакрануўся.
І шкада, што той хлопец не чуе яе
І не ведае ён пра дзяўчынку такую,
Што кахае яго і ноччу ў сне
Абдымае паветра утульна.
Толькі тваіх пацалункаў чакаю,
Толькі твае пацалункі мне любыя.
Сілы з іх чэрпаю
Для існавання.
Мару пра нас, як адзінае цэлае.
Мару пра нас і цяпер, і ў вечнасці.
Сёння жыву я і
Сёння кахаю!
Валадара нашых сэрцаў малю я,
Валадара ўсяго свету ўпрашаю -
Прагну састарыцца
Побач з табою!
вакацыі
высокіх дамоў.
агламерацыі
аглядальнікаў тваіх сноў
згубяць сэнс
ізноў.
праглынай святло,
зьзяй перада мной.
некалі было
ў краіне мрой...
ноч.
апроч
сценаў, апроч
хмар
самы дарагі
тавар
сумных ма-
раў.
апроч дамоў, апроч вязніц,
апроч высокіх дрэваў ніц...
падаеш.
падхаплю твой палёт,
завітаем у мой намёт -
кахаеш.
кандэнсацыі
слёз на шчацэ.
нацыі
ўздоўж па рацэ.
твая рука
ў маёй руцэ.