Звінелі летам салаўі,
Віталі неба парамі.
Туман сцяліўся па зямлі,
Шаптаўся вецер з травамі.
Я адпусціў сваю любоў
Шукаць пачуцці новыя…
Цяпер я песняй клічу зноў
Яе ў сады вішнёвыя.
У сэрцы мызыка гучыць –
Душа з душой страчаецца.
І песня звонкая ляціць –
Яшчэ мацней кахаецца.
Настала восень – жураўлі
Ляцяць у небе парамі.
Кахання песні памаглі
Напоўніць сэрца марамі.
Я запрасіў сваю любоў
Пайсці у далі новыя,
Каб з радасцю прывеціць зноў
Святло вачэй зялёнае.
А тыя песні пра любоў –
Як казкі з таямніцамі.
Ад іх жаданне ў сэрцы зноў
Б’е чыстымі крыніцамі.
Зіма растане ў ручаях,
Вясна прывеціць клёнамі.
І зноў убачу ў садзе я
Святло вачэй зялёнае.