Я вярнуся к табе на світанні,
Ты мяне зразумееш наурад.
Я з пакутай сустрэну маўчанне,
Ці ты рад, ці зусім ты не рад -
Мне не трэба тваіх адчуванняў!
Я вярнуся к табе на світанні,
Я вярнуся к табе ў буру, у град.
Ты мяне правядзеш да каміну,
У сэрцы ролю ізноў аддасі
Каралеўны, царыцы, багіні,
Сам сябе ты загубіш у гразі.
Я ў той час непакорліва згіну,
Зноў убягу, без прычыны пакіну.
Ты чакай, і у неба прасі.
Я вярнуся к табе на світанні,
А пакуль пражывеш без кахання.