Ізноў сустрэўся з табою нечакана,
Ізноўку сэрца апаліла мне цяпло;
Роспачы, ці то зпаздалага кахання -
Гэтага, ужо, зразумець ня мог
І снег праталы, ідучы, мясіў паволі,
У задуме, со схілёнай галавой...,
А нарадзіўшае, пяшчотаю і боллю,
Дагаралі на душы агнём.
І калі зусім, там стала ціха,
Так ціха, што і думаць нечым -
Адно згадалася: жыць хораша і ліха,
Калі здараюцца, такія вось, сустрэчы.
- 04.1979