Жонцы
Не забываецца такое --
Імгнення ўдосталь аднаго.
Мой лёс вагаецца паволі
На вагах позірку твайго.
Мы ж у Сусвеце, як пылінкі,
Як сведкі змоўніцкіх начэй,
Дзе толькі нашыя хвілінкі
Схаваны ад чужых вачэй.
І гэтым цешымся употай,
І беражэм каштоўны міг.
На гэтым свеце – мы залёты,
Дзе ўсё залежыць ад дваіх.
06.12.2006