Не плач, птушка, уначы,
Давай лепей памаўчым.
Паглядзiм на вырай зорны,
Аксамiтны ён, не чорны.
Не стагнi, на сэрцы млосна,
Слёзы капаюць на кросны.
Там, у занябесных далях,
Знойдзем усё, што не шукалi.
Для цябе – цудоўны край,
Для мяне, магчыма, рай.
Млечным шляхам да нябёсаў,
Дзе бурштынам ззяюць росы.
На зямельку не вярнемся,
Памiж зорак застанемся.
Што нам грэшная зямля -
Цябе шчаслiвай зраблю я.
Не плач, птушка, уначы,
Давай лепей памаўчым.
Стогн не даляцiць да неба,
Жоўты месяц лустай хлеба.
Сяржук Жменя, 24.04.2014