Пяшчота вуснаў трапяткая
Мацней нявыказаных слоў
З блакітных выбраная сноў –
Ты сінявокая такая.
Узнікла ў марах-летуценнях
І мне з’явілася вясной.
Тваім азораны з’яўленнем,
Тваёй асвечаны красой.
Жыву свой век , як з берагіняй,
Святло душы тваёй лаўлю,
Навек удзячны, я люблю
Цябе – зямную і багіню!