Рыгор Жук

Успаміны пад язмінам

Яшчэ не ацэнена

Калі язмін у пачатку лета
Квітнець пад вокнамі пачне,
Кранае водар гэтых кветак
Салодкім болем сэрца мне.
З пяшчотай тонкаю язміна,
Што белай пенай закіпіць,
У край цудоўных успамінаў
Істота ўся твая ляціць.
У край той сонечны, без хмараў
Падману, здрадніцтва, ілжы,
Дзе я сустрэў дзяўчынку-мару,
З якой у думках толькі жыў.
Лячу ў той край з замілаваннем,