Вершы пра каханне

і.льдзінкай блісне срэбная сляза,
Спадзе са шчок і разаб'ецца на далоні…
Ён зноy' адзін і ты адна –
У абдымках недаверу і нядолі.

і. дзень не дзень і ноч не ноч –
Душа ірвецца да свабоды!
Пачуцці з сэрца гонеш проч –
У бяскрайнія жыцця прасторы…

А ён прыходзіць у томных снах
і. з фотакарткі зноy' смяецца…
Нібы жыве y' тваіх вачах,
Неяк у слязе не разаб'ецца!

Як доўга я з табой шукаў сустрэчы,
Як доўга мараю я жыў.
Яна адзіная вяла ў пустэчы,
Шаптала мне жыцця матыў…

Я кожны дзень жадаў аднога –
З табою быць не толькі ў сне,
Але неяк не змог сказаць чатыры словы:
«Я так люблю цябе…»

А сэрца прагнула сустрэчы,
А сэрца скочыла з грудзей –
Яно чакала счасця і надзей…

Шукала цябе ў кожнай рэчы
Сярод аднолькавых начэй
Па погляду, бы зор вачэй….

У маёй кватэры цішыня
Спявае песні дружным хорам,
А за вакном цвяце вясна
і. дрэвы прыкрываюць сорам

Здаецца, сонцам трэба зяць,
Але y' душы азяблы месяц.
Мне болей нечага чакаць,
А толькі існаваць і верыць….

Што прыдзе дзень, які растопе
і.льдзіны велічы y' душы,
Што прыдзе дзень і з ім настане
Былое свята веснавой любві….

Сарвала у полі дзеўчына рамонак,
Скланіла ногі ля ракі…
Шаптала ў сонным свеце зорак
Гадання даўняга радкі…
Як не гадала не выходзіць,
Як не лічыла ўсё адно –
Хто сэрдцу блізкі, з іншай ходзіць –
Любоў далёка, не відно….

Няхоча плыць вянок купальскі
Да счасця ветлых берагоў…
Дзяўчыне доўга прагнуць счасця,
Шукаць рамонак з неабходным лепястком..

Дзе расплылась душа на часткі,
Цвікамі сэрца да крыжа прыб'ю.
Твой погляд я злаy'лю знянацку,
Адчай спытаю, бо люблю…

Стары душой ужо, не целам,
Уздыхну і буду паміраць…
З надзеяй шэрай, з недаверам
Мне да апошняга цябе чакаць…

Па мары шчасця прагалосяць,
Сярод нямых крыжоy',
Вятры, што людзям сэнс прарочаць,
Знясуць мяне да іншых ужо краёy'…

Але і там спакою не знайду я –