Вершы пра каханне

Сягоньня нехта адзначае сьвята.
Якое? Адказаць дакладна не магу,
Бо дзень ужо, напэўна, пяты
Забраўся смутак у маю душу.

А міма носяць сэрцы на паштоўках
І пра каханьне пішуць дзіўны верш.
А я шукаю чай на лепшых зёлках.
Мо ад яго мне стане крыху лепш?

А хтосьці дорыць любай пацалунак,
Іграе песьню на адной струне.
Цікава, а гарэлка - той ласунак,
Што супакоіць смутак ува мне?

Прайшло даволі часу ад сустрэчы,
На выгляд Ваш забыўся я даўно.
Хоць спадзяюся: будзе яшчэ вечар,
Калі зайграе ў келішку віно.

Мы будзем мовіць пра былое,
Успомнім там старых сяброў.
І будзе сьвята мне малое.
А потым з'едзіце дамоў.

Чакае там каханы, любы,
А можа нават люлечка вісіць.
А я яшчэ ня зьведаў шлюбу,
І зьлева нешта ціхенька баліць...

Прайшло даволі часу ад сустрэчы
І выгляд Ваш забыўся я даўно.
Хоць спадзяюся: будзе яшчэ вечар,
Калі зайграе ў келішку віно.

Мы будзем мовіць пра былое,
Успомнім там старых сяброў.
І будзе сьвята мне малое.
А потым з'едзіце дамоў.

Чакае там каханы, любы,
А можа нават люлечка вісіць.
А я яшчэ ня зьведаў шлюбу,
І зьлева нешта ціхенька баліць...