Акутае, пранікне
Сазнаньне пакарае.
Пракраўшыся глыбей
Вантробы выдзірае
І тлумам голаў запаўняе
Дзяўчына з туману.
Дум блытаніна.
Раяцца думкі ў галаве
Як пчолкі палявыя:
Яны плятуць сябе жытло,
Каб душу заспакоіць.
Але прыйдзе на пасеку пчаляр
І думак рой узрушыць.
Ня бачна болей задуменьня
Яно нясецца ў вырай.
Знаёмых слоў і вобразаў так мілых.
Сабе спазнаць: і шчырасць і каханьне,
Ня здрадзіць сэрцу свайму
Падманам паўсядзённым.