Ой, ляцелі,
Ой, ляцелі,
Ой, ляцелі камары.
Дударыкі,
Дударыкі,
Дударыкі-дудары.
Ой, сустрэлі,
Ой, сустрэлі
Майго любага ў бары.
Дударыкі,
Дударыкі,
Дударыкі-дудары.
Я чакала,
Я спявала,
Я спявала пра любоў.
Няўжо, любы,
Няўжо, любы,
Ты баішся камароў?
Нізка ў полі
Травы гнуцца,
I да самай да зары
Навакол мяне віюцца,
Навакол мяне віюцца
Жаніхі, як камары.
1
— Я вас люблю! —
Сказаў я ўпершыню
У львоўскім парку тым спякотным летам
I ёй, і сонцу, жнівеньскаму дню.
Яна змаўчала. Я за ёю следам
Ішоў як цень.
1
Каханне — найцяжэйшая з пакут.
Мая добраахвотная пакута.
Калі ж ты мне свой вынесеш прысуд?
Нібы падсудны, прагну я прысуду.
У міг апошні здарыцца мо цуд,
I тое, што здавалася атрутай,
Каханне ператворыць у нектар
На ўсё жыццё для вязня гэткіх чар.
* * *
Я думаў, больш не п
He думаў, што так лёгка будзе мне
Сказаць табе «бывай» на развітанне,
Глядзець на ружы ў час іх адцвітання
He думаў, што так лёгка будзе мне.
Я думаў, што каханне — гэта круг
I радыус яго — як свет, бясконцы,
А калі не, — дык ад зямлі да сонца,
Каханне, — думаў я, — бясконцы круг.
He верыў, што ў каханні ёсць мяжа.
За ёю — здрада, як дрыгва-смактуха,
Не папракай, схіліўшыся ў журбе,
Што я не ўсё аддаў адной табе.
Аддаць усё – як трапіць у палон.
Адной табе навошта гэты звон
Бароў зарэчных, гамана крыніц?
Перад табой я не падаў ніц.
Не падаў ніц. Я тым шчаслівы быў,
Што лёс нам шчасце пораўну дзяліў.
А як цяпер нам шчасце зберагчы,
Калі нам зябка поруч у начы,
Калі зліліся і зіма і лета?
А гэта ўжо найгоршая прыкмета.
Вабяць азёрныя далi
Цiхай вячэрняй парой,
Дзе мы аднойчы шукалi
Папараць-кветку з табой.
Зоры з табой мы лiчылi
Каля азёрнай вады,
Кветкай чароўнай, дзяўчына,
Стала ты мне назаўжды.
Папараць-кветка ўзыходiць,
Папараць-кветка цвіце.
Папараць-кветку знаходзіць
Той, хто з каханай ідзе.
Чыстыя воды купалля,
Лес прыазёрны i луг
Нам падарылi каханне –
Шчасцем азараны круг.
Жанчыны ўмеюць чакаць,
Жанчыны ўмеюць кахаць,
Многае ўмеюць жанчыны.
Пяшчотны іх шчэбет птушыны,
Што чуць пашчасціла мне,
I вас няхай не міне.
He трэба жанчыну гнявіць,
Жанчыну трэба любіць,
Любіць аддана і смела,
Каб музыка ў свеце гучэла,
Што ачышчае наш дух,
Якая толькі на двух.
Перад жанчынай, як сыч,
He будзь. He стагні і не хныч,
Калі ты сапраўдны мужчына.